آیا رسانه‌ها بر نگرانی‌های اجتماعی و آینده‌هراسی ما دامن می‌زنند؟
انسان رسانه‌ای شده امروز نه با حقیقت که با سایه آن مواجه است. او در اتاقی تاریک نشسته و مجبور است فقط دیوار پر از سایه روبه‌رو را نگاه کند. نه منبع نور را می‌تواند ببیند و نه اینکه بداند آنچه می‌بیند واقعا سایه چه چیزی است. راستش را بخواهید چندان هم مهم نیست که سایه‌باز کیست و سایه‌ها از چیست. تصویر روی دیوار مهم است که پیامی دارد. این روزها دست‌کم در رسانه‌های ایران به تمامی معنای این پیام «نگرانی از آینده» را می‌دهد. البته این نگرانی در رسانه‌های سایر نقاط جهان نیز موج می‌زند. ولی پرسش این است که این نگرانی فقط ناشی از دیدن تصویر سایه‌ها روی دیوار است یا اینکه شرایط خود اتاق هم در حالت هشدار و خطر است؟
