حسینعلی افخمی عملکرد رسانه‌ای دولت و تاثیر آن روی افکار عمومی را بررسی می‌کند

فیش‌های حقوقی به‌تنهایی نمی‌تواند زیرپای دولت را خالی کند

 

افکار عمومی موضوعی مثل حقوق‌های کلان برخی مدیران دولتی را خیلی راحت درک می‌کند و می‌تواند درباره آن نظر دهد. اینجاست که این موضوع اگر درست مدیریت نشود، می‌تواند محبوبیت دولت را تا حد زیادی خشه‌دار کند. برای بررسی عملکرد رسانه‌ها و همچنین جنبه‌های تاثیرگذاری این اتفاق با دکتر «حسینعلی افخمی»، گفت‌وگو کردیم. افخمی استاد ارتباطات سیاسی دانشگاه علامه است و در زمینه افکار عمومی و اقناع و تبلیغ متخصص. او می‌گوید که موضوع فیش‌ها برای افکار عمومی جذاب است و از پیگیری رسانه‌ها در این زمینه کار درستی بود. وی ضمن نقد عملکرد اطلاع‌رسانی دولت معتقد است،‌ دولت‌ها در سال چهارم از دستاوردهای خویش دفاع می‌کنند و ماجرای فیش‌های حقوقی اگر نزدیک انتخابات ریاست جمهوری اتفاق می‌افتاد، می‌توانست از رای دولت بکاهد، ولی فعلا دولت وقت دارد و می‌تواند خود را بازیابی کند.

آسیب‌شناسی عملکرد تیم ارتباطات بحران دولت در ماجرای فیش‌های غیرمتعارف

خنثی‌سازی بمب افکار عمومی

یکی از مهمترین دلایلی که کارتر سال 1980 در انتخابات ریاست جمهوری از ریگان باخت، حل و فصل نشدن ماجرای تسخیر سفارت آمریکا در رسانه‌ها بود. بحرانی که مخالفان رئیس‌جمهور دموکرات آمریکا توانستند با برجسته‌سازی آن در رسانه‌ها پیش از انتخابات، کارتر را فردی ضعیف و بی‌عرضه جا بزنند. بعدها همین ماجرا بهانه‌ای برای شو و مک‌کوبز جور کرد تا با بررسی‌های بیشتر «نظریه برجسته‌سازی» را مطرح کنند. در واقع حرف آنها این بود که هرچند رسانه‌ها نمی‌توانند به مخاطبان بگویند «چگونه» فکر کنند، ولی می‌توانند بخواهند که به «چه» فکر کنند. یعنی این رسانه‌ها هستند که اولویت ذهنی و خبری مخاطبان و افکار عمومی را تعیین می‌کنند.

نکته‌ای بسیار مهم و اساسی این است که این رسانه‌های آمریکایی نبودند که بحران گروگانگیری را پدید آوردند (چون هزاران کیلومتر از انقلاب ایران دور بودند)، ولی خوب توانستند با تمرکز نورافکن‌های خویش روی ماجرایی بحرانی افکار عمومی را خیره کنند به همین نقطه. این اصل برای تمامی بحران‌ها و اتفاق‌های رسانه‌ای شده صادق است.

آیا اینترنت پایان عصرطلایی مطالب بلند است؟

نویسنده:‌ وین رای،
ترجمه: علی شاکر

 هرچند که بسیاری معتقدند ویژگی‌های اینترنت و فضای مجازی سبب شده تا کسی حوصله خواندن مطالب بلند و عمیق را نداشته باشد، ولی تجربه‌های سال‌های اخیر برخی از شرکت‌ها و پایگاه‌های اینترنتی در این زمینه نشان داده که نه تنها این‌طور نیست بلکه با انقلاب تکنولوژیک و در دسترس بودن اینترنت، اگر برخی از بایسته‌های نوشتاری و تکنولوژیک رعایت شود، این شیوه روزنامه‌نگاری می‌تواند مخاطب زیادی جذب کند و درآمد زیادی برای صاحبان رسانه و ناشران مطالب داده باشد.

آیا اینترنت داستان ‌سرایی را از بین برده‌ است؟

کمی پیش از کریسمس سال 2009 در شبکه‌های اجتماعی درباره مقاله‌ای در تایمز لندن هیاهویی بپا شد. آن مقاله می‌گفت که اینترنت در حال از بین بردن نوشته‌ها و مطالب بلند و عمیق است. اگر چه بن مک‌اینتایر، نویسنده این مقاله، بیشتر دنبال مطرح کردن ترس روزنامه‌نگاران این این قضیه بود، ولی به‌طور تلویحی از کسان دیگری هم انتقاد می‌کرد. آنهایی که معتقدند فارغ از محو کردن مطالب عمیق و طولانی، اینترنت ما را از ساختارهای داستان‌پردازی نیز رها کرده است.