بی هنران بی نقش
پنجشنبه, ۱ خرداد ۱۳۹۳، ۰۵:۳۳ ب.ظ
این روزها که می گذرد بیشتر و بیشتر به این نتیجه می رسم: غرض نقشی است کز ما باز ماند...
بعد به کارهای بیهوده، اما دهن پرکن، خودمان فکر می کنم... چه هیاهوی هیچی...
این همه برای پول و مکنت دویدن
و حتی قد زاغچه ای در آسمان گرفته زندگی خط سیاه و محوی
نکشیدن...
به نظرم نقش اول زندگی برای «خوبی» و «نیکی» و نقش مکملش «هنر»
چه خوب می نویسین.:)