مدادسیاه

گا‌ه‌نوشته‌‌هایی درباره هنر و ارتباطات

مدادسیاه

گا‌ه‌نوشته‌‌هایی درباره هنر و ارتباطات

بایگانی

چه عواملی باعث می‌شود تا رسانه‌ها در کاستن آتش خشونت‌های خیابانی موثر عمل کنند؟


 رسانه‌ها مرغ عزا و عروسی‌اند و مثل همیشه یکی از متهمان اصلی ناآرامی‌ها. اینجاست که از نظر برخی مسئولان، در بحران‌ها بستن و فیلتر کردنش از نان شب هم واجب‌تر است. برای مسئولانی که رسانه را خوب نمی‌شناسند، باز هم باید تکرار کرد که «رسانه‌ها نه سرچشمه‌ دردند و نه عامل نهایی درمان». رسانه‌ها نه قدرتمند مطلق‌اند و نه بی‌قدرت مطلق، بلکه متغیری واسط در جریان‌های اجتماعی محسوب می‌شوند.

اگر چنین است، آیا می‌توان از آنها به عنوان واسطه خوابانیدن آتش کشمکش‌ها استفاده کرد؟ جواب این است که بله، به شرطی که رسانه‌ها و خبرنگاران پس از به‌دست آوردن زمینه «آزادی مسئولانه»، مجهز به «ابزار تحلیل کشمکش» باشند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ دی ۹۶ ، ۱۲:۲۳

شبکه‌های اجتماعی چگونه نارضایتی مجازی را به شورشی حقیقی تبدیل می‌کنند؟

 

ظریفی می‌گفت در این چندسال کارهای مهمی انجام داده‌ام؛ مثلا سه سال پیش بی‌ام‌و نخریدم، پارسال بنز آخرین سیستم، امسال هم نتوانستم به جزایر قناری سفر کنم. اصولا ما هر سال با خانواده قرار می‌گذاریم که به یک جای دنیا سر نزنیم.

اما شاید اگر همین فرد ماجرای سه‌برابر شدن عوارض خروج از کشور را می‌شنید، در شبکه‌های اجتماعی شروع می‌کرد به اعتراض. از جمعیت حدود 80 میلیونی ایران، پارسال تنها 9 میلیون نفر از کشور خارج شدند. یعنی چیزی حدود 89 درصد مردم جایی نرفته‌اند.

بنابراین روی کاغذ فقط باید برای همان 11 درصد مهم باشد که عوارض خروج سه‌برابر شده ولی چرا ندای اعتراض این‌گونه در شبکه‌های اجتماعی به جیغ بنفش تبدیل شد؟ و همه دارند درباره آن اظهار نگرانی می‌کنند؟

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ دی ۹۶ ، ۱۱:۵۹

وارونه‌سازیِ سازوکار پخش ویروس ذهنی در خبرهای جعلی می‌تواند زمینه نشر اخبار واقعی را فراهم کند

 

هنوز هم عده‌ای در ماه عکس پپسی می‌بینند. برخی دیگر هم از خواندن مطلبی درباره یک کودک خیابانی که رفته آمریکا برای ادامه تحصیل سرخوش‌اند. عده‌ای از افتادن یکی از ساختمان‌های مسکن مهر در زلزله اخیر استان کرمانشاه، روی ساختمان کناری به خود می‌پیچند و خیلی از پدر و مادرها هنوز هم نگرانند که فرزندان‌شان مشغول بازی «نهنگ آبی» باشند.

اما همه آنچه گفتم جعلی است. هیچ‌کدام واقعیت ندارد. نیاز به گفتن نیست که قصه‌های جعلی تاریخی به اندازه خیالات و توهمات بشر دارند. ولی چه شده که امروزه این همه اصطلاح «Fake News» مد شده؟

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ آبان ۹۶ ، ۱۵:۴۴

گزارشی از موزه موسیقی ایران

هم‌قَدَم شدن با نواهای آشنا و نوازش سرِ زلف سازها از آن تجربه‌هایی است که فقط در «موزه موسیقی ایران» می‌توان سراغش را گرفت. جایی که نفیس‌ترین سازها و کمیاب‌ترین نغمه‌ها را در خود جای داده تا مکانی باشد برای گردهم آمدن اهالی موسیقی.موزه موسیقی ایران در باغِ 3650متری «سیروس سَمراد» خانه دارد. سمرادِ کارخانه‌دار، سال 1351بخشی از باغ نمازی تجریش را خرید و قصری 1400متری وسط باغ برای خودش ساخت. مهندس سمراد که از ایران می‌رود، بنیاد مستضعفان این ملک را مصادره می‌کند و سپس به شهرداری می‌دهد. سال 72سیدمحمد بهشتی، مرتضی کاظمی و علی مرادخانی، سه نفر از مدیران فرهنگی وقت، طرح تاسیس این موزه را تهیه می‌کنند و دو سال بعد اجرای این طرح آغاز می‌شود. ولی گشایش رسمی و آغاز به‌کار موزه تا 22آبان سال 88طول می‌کشد.

ادامه این گزارش را اگر دوست داشتید اینجا بخوانید

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ مهر ۹۶ ، ۱۲:۰۹

بررسی معیارهای گزینش معلمان در 5 کشور پیشرو در عرصه آموزش


پیامی در تلگرام دست به دست شد که علی‌رغم ظاهر تعجب‌آور و خنده‌دارش، هم واقعی بود و هم جدی. روی سر برگ نام مرکز برنامه‌ریزی و فناوری اطلاعات وزارت آموزش و پروش به چشم می‌خورد. در این برگه یک بند 17 هست که یکسری بیماری زنانه را فهرست کرده است. بیماری‌هایی که اگر خانم‌ها داشته باشند نمی‌توانند معلم شوند. فارغ از اینکه چه‌قدر این بند سکسیت یا خنده‌آور است، یک نکته مهم وجود دارد؛ ظاهرا اهمیت جذب معلم برای آموزش و پرورش چنان است که از جزئی‌ترین و خصوصی‌ترین مسائل هم نمی‌گذرد و آن را در پذیرش یا عدم پذیرش معلمان لحاظ می‌کند. ولی همزمان پرسش مهم‌تری به ذهن می‌رسد؛ اگر واقعا چنین است و آموزش و پروش مو را از ماست بیرون می‌کشد، پس چرا آن‌طور که باید و شاید این گزینش‌ها با استانداردهای مطلوب فاصله دارند؟ نمی‌شود به آموزش و پرورش انتقاد داشت ولی معلمان گزینش شده را در نظر نگرفت.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۱ شهریور ۹۶ ، ۱۰:۵۷

چرا تحصیلات الزاما سبب دانایی و توسعه‌یافتگی جامعه نمی‌شود

اگر به پرتال جامع علوم انسانی[1] سر بزنید و «نقش آموزش در توسعه» را جست‌وجو کنید، 129 هزار و 124 مقاله پیش روی شما می‌آورد. نتیجه گوگل مقابل این واژه‌های کلی هم 636 هزار صفحه است. می‌دانم که این اعداد قرار نیست چیزی را ثابت کنند، ولی دست‌کم نشان می‌دهند که این موضوع برای خیلی‌ها اهمیت دارد. ولی آیا براستی آموزش در بهتر شدن وضع زندگی ما تاثیر دارد؟ پس چرا با وجود اینکه هرم جمعیتی خودش را روی دوره‌های دکتری تخصصی انداخته باز هم اوضاع آن‌طور که باید و شاید مطلوب نیست؟ چرا تاکید بر وجه کمی تحصیلات و مدرک‌گرایی باعث شده تا در جامعه ایرانی شاهد «باسوادان ناآگاه» باشیم؟

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ شهریور ۹۶ ، ۰۹:۲۰

دعوایی بود در خانه. مادرم سبیل پدر را دوست نداشت. قهر کرد. دوستان بابا واسطه شدند و بالاخره بابا کوتاه آمد. ما ایستادیم و مراسم سبیل‌زنی را تماشا کردیم. با اکراه به لبانش خمیرریش مالید. مکث تلخی کرد. خمیر روی لبش مثل برف داشت آب می‌شد. تیغ را کشید. صورتش را شست. مامان جیغ زد:«اَه... ماه‌گرفتی روی لبت چه زشته!»

                                                                 ***

قرار بود برای برنامه‌ای داستان 60 کلمه‌ای بنویسیم. من این رو نوشتم. نمی‌دانم چند سال پیش بود. آهان یادم اومد باید با خانه، پدر، برف و ماه یه داستان می‌نوشتیم.

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ شهریور ۹۶ ، ۱۰:۴۰
به نظرم سواد رسانه‌ای در عین حال که از هر چهار نوع سواد وام می‌گیرد ولی بیشتر مماس با سرمایه فرهنگی حرکت می‌کند. در واقع اگر تصویر و کلمه را امری درون فرهنگی و وابسته به زبان بدانیم، سواد رسانه‌ای وابسته به سرمایه فرهنگی است. بوردیو  فرهنگ را شبیه یک بازار می‌بیند. بازاری پر از کنشگر. کنش‌ها در «میدان» صورت می‌گیرد و خود این میدان حاصل تبادل ارتباط میان نیروهای کنشگر است. برای همین در این میدان چهار نوع سرمایه رد و بدل می‌شود:

1-      سرمایه اقتصادی: پول که با آن می‌شود مالک چیزی شد

2-      سرمایه اجتماعی: شبکه روابط گروهی و فردی ماست.

3-      سرمایه فرهنگی: قدرت شناخت و توانایی استفاده از کالاهای فرهنگی که به تدریج و در جریان اجتماعی شدن آن را می‌آموزیم.

4-      سرمایه نمادین: بخشی از سرمایه فرهنگی است و به معنی توانایی مشروعیت دادن، تعریف و ارزش‌گذاری کردن است.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ مرداد ۹۶ ، ۱۸:۳۳

از قول انیشتین می‌گویند:«آدم‌ها شبیه رویاهای‌شان می‌شوند» ولی این وسط تکلیف آدم‌های بی‌رویا چیست؟ راستی آدم‌های بی‌رویا چه شکلی‌اند؟

به نظر من آدم‌های بی‌رویا وسط سرشان مو ندارد. توی استخر بیشتر کچلی‌شان معلوم است و این تُنُکی سر به سینه‌شان هم سرایت کرده. سینه‌هایی آویزان از اضافه وزنی که در شکم‌شان بیشتر خودنمایی می‌کند. باسنی بزرگ دارند و به وقت یله بودن و بی‌خیالی، گشاد گشاد راه می‌روند. اراده ضعیف‌شان را با سرخوش بودن در لحظه توجیه می‌کنند و بی‌‌نظمی را با بی‌ارزش بودن عالم.

آدم‌های بی‌رویا شبیه سایه‌ای کمرنگ‌اند. سایه‌ای بخت برگشته که اسیر تابش نوری بی‌رحم شده. برای همین هم نه دیوارها که زمین خاکی هم میزبان گذرهای ناگهانی آنها نیست.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۷ مرداد ۹۶ ، ۰۰:۵۵

مطالعه‌ای جامع و روش‌مند باید میزان تاثیر رسانه‌های اجتماعی در مشارکت سیاسی را تعیین کند


 

آمارهای مربوط به ارتباط فضای مجازی و انتخابات ریاست‌جمهوری به‌طور یکسانی جالب و گمراه‌کننده است. 40 میلیون نفر در کشور به اینترنت وصل‌اند. 374 هزار و 678 کانال تلگرامی داریم. 27 هزار روستا به اینترنت پرسرعت متصل‌اند. پیام رئیس دولت اصلاحات را در دو کانال تلگرامی بیش از 10 میلیون‌بار دیده‌اند. 360 هنرمند ویدئوی حمایت از روحانی منتشر کرده‌اند.

این‌طور که محمد آقاسی، مدیرعامل موسسه افکارسنجی دانشجویان ایران(ایسپا) می‌گوید، پیام‌رسان تلگرام محبوبیتی 28 میلیونی نفری دارد. 55 درصد مردان و 51 درصد زنان عضو این پیام‌رسان هستند. اما با وجود این گستردگی دسترسی به فضای مجازی آیا باز هم می‌توان از تلگرامیزه یا توییتری شدن انتخابات اخیر سخن گفت؟ آیا برنامک‌ها و شبکه‌های مجازی عامل تعیین‌کننده در رای‌دهی‌اند یا تسهیل‌کننده ارتباط سیاسی؟

 

مشارکت سیاسی موبایلی

در دنیای رسانه‌ای شده، ابزارهای ارتباطی از قدیم بیش از همه امور آغشته به سیاست بوده‌اند. وسایل نوین ارتباطی هم که پا به عرصه گذاشت، کنش‌های سیاسی نیز رسانه‌ای‌تر شد. برای نمونه نگاهی به این جدول بیندازید:

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ تیر ۹۶ ، ۱۷:۰۵